disiplin

ulus yaklasik iki bucuk aydir "burada" degil. yapip ettiklerim, gundelik hayatin gundelik kismi bi sekilde ilerliyor. o sekli sevmiyorum.

ulus'u ozlemek de, bu ilerleyis de aliskanlik ve disiplin sozleriyle, kavramlariyla tarif edilmeye musait. ne acayip. hic yakisti mi simdi? ulus'u ozlemeyi gundelik hayattan siyirmak istiyorum. ozlemeyi ertelemeyebilmek mesela... zaman ayirip soyle doya doya ozlemek.

simdi gecenin bir vakti deleuze okurken, sanci halinde yuregime dusen bir aci gibi hissetmek degil de, elime ne alirsam alayim onu ulus'la okuyacagimi bilerek... bilmiyormus gibi yapmadan, buna muktedir olmadan/olamadan. yalnizligin hakikaten yalin olabildigi o guzelim alanda.

saatler, gunler, aylar, yillar gecsin, yaratilan sukunetin barisligi karsisinda dikilemeyen herkes soyle bir cekilsin, ulus'la olalim. biz, hepimiz. ol-mak onsuz sadece yap-mak zaten.

simdi deleuze'e donmek gerek. yap-madan.