amanın mimlendim!

bahar's diary tarafından mimlendim. mimli dürtük konusu: bu aralar aklımı kurcalayan, almazsam gözüm açık giderim dediğim, almak için yanıp tutuştuğum 3 şey. birincisini şıp diye söyleyebilirim, o bir n79. ikincisi, neyse parası verip alacağım bir iwork paketi. sonuncusu ise mmm... ne desem ne deseeem... aha! evet evet! bir bisiklet!

konuyu biraz daha açmak gerekirse: 

1. n79

öyle habire telefon değiştiren biri değilim. hatta az daha sabretsem şimdiki telefonumu antika olarak satıp deli paralar kazanabilirim. ama obama'nın değişim rüzgarı beni de çok etkilemiş olacak ki, o kadar sabır gösteremeyeceğim. neler istediğimi belirledim, bunlar çerçevesinde neredeyse bir hafta boyunca telefon ve teknolojileri üzerine çalıştım. (evet evet çalıştım resmen. buyrun symbian yazılımına dair her tür soruya açığım mesela.) ve sonunda n79'u almaya karar verdim. şimdi ne zaman ve nasıl alacağımı çözmem gerek. ufak bir ayrıntı olarak... 

2. iwork

bir macbook kullanıcısı fakat harddisc'i yenilenmiş biri olarak, bilgisayarımı eskisi gibi kullanabilmek istiyorum yeniden. harddisc faciasından sonra uzunca bir süre hmpf dedim oturdum. sinir oldum, neredeyse küstüm. deneme versiyonlarıyla idare ettim ama yetti gari. neyse parası verip alıcam. zira iwork'le bişiler yapmak gerçekten çok zevkli ve kolay. aslında sözün kısası daha hızlı çalışabilmeye ihtiyacım var. ama önce hangi paketi almalı, buna karar vermeliyim. 

3. bisiklet
evet bir bisiklet istiyorum yeniden. çok özledim. kısa yolculuklara da çıkabileceğim bir bisiklet istiyorum. orda sürülmez, burda sürülmez diye bişi yoktur. bisiklet varsa yol da bulunur. ahan da budur! ayrıca minik bir yolcum bile olabilir: didi. kedim. sonra onun, şöyle fotoğraflarını da çekerim belki. evet yaa... nefis olurdu... 

evet kendi adıma diyeceklerim bunlar olsun. aynı soruyu, ilhan, mert ve ceren'e de sormak istiyorum. hanımefendi ve beyefendiler sizi mimledim! nedir acaba son zamanlarda almazsam çatlarım, evet evet istiyorum, çok istiyorum dediğiniz 3 şey? 

patikadan

sallantıda kalabildiğim ve yaz(a)madığım kadar dublin'de bir ağaca çıkıyorum. çıkıp çıkıp iniyorum, düşüyorum. yüzüstü, sırtüstü, tepe taklak... 

sözcüklerle gökyüzü arasında şehre inen bir patika var. patikanın iki yanı etekler. rüzgar kuvvetli esiyor çoğu zaman. ellerim buz kesmiş bile. yürümeye devam edişim hava bana ben ona biraz daha sokulalım diye. akşamüstü olmalı, saat bakımından. ama hava kararmayalı çok oldu. öyle ki kendimi bildim bileli hava kararmıyor. 

rüzgar iliklerime kadar işliyor. oraya buraya itelediği de oluyor. gıdıklar gibi. 

şu ağaca her çıkışımda ayrı bir renk cümbüşüyle karşılaşıyorum. nutkum tutuluyor. 

ağaç beni de her salladığında, dalı gibi düşünebiliyorum kendimi. nefesimi rüzgar veriyor, bedenimi ağaç. 

burada kalabildiğim her an, sözcükler şehre bensiz iniyor. patikadan.